Мистериозни приказни

Како мал ми беше страв од вампирите и караконџулите, дедоми ми ги кажуваше приказните, се разбира на мое инсистирање, сега кога ќе се присетам на тоа, сфаќам дека сум купил многу од него, како приказни и народно богатство.

Приказна 1
Во некое село во источна Македонија, многу одамна живеел некој овчар кој не се мешал со народ, демек сам си седел на бачилото и доживеал длабока старост. Но дошол судниот ден, се упокоил и го пронашле после два дена мртов во постела, селаните го погребале и овците ги продале и изградиле чешма од парите на сред село.

Но тој да не ми бил боцкан во текот на животот и се повампирил и им досаѓал на селаните, и секоја ноќ се појавувал кај чешмата, им го плашел добитокот, и низа ситни проблеми. Тогаш селаните морале да најдат некој вампирџија кој ги сиктерисувал вампирите и караконџулите… И така се слушнало во соседното село каде што живеел Стојан Вампирџијата, тој ги сиктерисувал на различен начин во зависност за каков вампир станува збор. Овој вампир бил од тие што не можеле да убиваат луѓе, само правел бељи…

Вампирџијата Стојан од соседното село пристигнал со низа лук, крстови, света водица, просо и сите алатки кои се потребни за сиктерисување… Го чекале неколку ноќи, но тој бил паметен вампир и не се појавувал, но искусниот вампирџија бил многу мудар и пред секоја ќуќа во селото посеал просо а под него ставил магарешко трње, ај што ставил пред секоја куќа тој му текнало да стави и околу чешмата која била направена од парите на неговите овци… И така вечерта вампирџијата наредил на селаните да бидат спокојни и да си легнат. Селаните си легнале спокојни и утредента никој не нашол ништо во дворовите, но спонтано се собрале пред чешмата и таму што ќе видат, вампирот се искрутил и се сторил пифтија, имало една вреќа пифтија. Така сиктерисаните вампири се сторуеле пифтија. Селаните го повикале попот да го прочати остатокот од вампирот и го запалиле.

Приказна 2

Некој курајбер си одел низ корзото и го сретнала некоја убава девојка и му рекла дека сака вечерта да ја помине со него, но без допирање и љубење, само сакала да оди некаде на кафе и да се дружи, курајберов прифатил и се изнашетале, пиеле кафе и си муабетеле, така девојката му зборела за вредноста на животот, му кажувала дека треба да се живее секој момент од животот па макар да е и последниот, му рекла да се восхитува на секој убав детал. Така седејќи на девојката и заладило и кавалеров и ја дал кожната јакна, таа ја облекла… Поминало времето и така фраеров ја испраќал пешки девојкава, кога стигнале до нејзината куќа таа рекла: „Еве јас тука живеам, помини утре да си ја земеш јакната.“ И така таа си отишла дома, и курајберов дома….

Утредента тој отишол да си ја земе јакната. Заѕвонил на ѕвончето и излегол средновечен човек, тој ја побарал неа по име и стариов му рекол:

- „Пријателе, нашата керка почина пред 5 години, не знам што ти е, можеби не си знаел ама тоа е за жал“- Како така, не ме лажи, јас вчера со неа излегов и и ја позајмив мојата кожна јакна и ја испратив до тука, таа ми рече да дојдам денес и да си ја земам јакната… - збунето одговорил курајберов…

По кратко полемизирање, таткото на девојката го поканил курајберов да влезе и му ги покажал сликите од загинатата керка, тој потврдил дека со неа излегол и не верувал во приказната за загинувањето на девојката… За да му докаже стариов го земал со него и го одвел на гробишта кај нејзиниот гроб, кога пристигнале таму неговата јакна била закачена на спомен плочата од девојката… Сите биле збунети и сеуште не е јасно што се случило таа вечер…

Оваа вторава прича кога ја слушнав се наежив

Има уште многу интересни приказни за вампирите, јас ги почитувам оние приказни кои потекнуваат од нашево поднебје, но не значи дека не се интересни приказните за дракула и другите вампири…

Ти си врло трауматизирана личност престани веќе со приказниве ќе неможеш да спиеш вечер

Приказниве се топ
А сите оние кои се плашат немораат да го отвараат ... сепак навечер треба да се спие а не да се престрашуваат и превртуваат и да ја сонуваат мртвата девојка
Заборавив да напоменам дека не се за луѓе со слабо срце
поздрав

Јас почнав да читам ама прекинав=) иначе...нема вечер спиење...ајт утре коа ке станам ќе го прочитам зашо сеа опасно по живот =)

Опасноо,опасно.

Vtorava ti e opasna...

на кого му е страв од приказниве еден предлог како да се успокои: кога ќе биде сам нека си ја запее ЕЛКо елко порасни усе две три педи и одма ќе ти помине стравот!од искуство го кажувам тоа хехе

леле леле како што имам слабо срце инфаркт ке ме мавнеше од втората приказна

Брат вторава приказна е ѕверска

Затоа внимавајте на женски особи не давајте ништо зошто после кој ќе иде до бутел да ги бара!!

Ники после Нова Година ти доаѓам на гости сакам прикаски хахахаха...

Хахаах ајде да те примам да не те одбијам но верувај нема да сакаш да слушаш приказни и сама да си идеш накај дома навечер... освен ако не планираш да дојдеш со некоја другарка

језиви но не се толку застрашувачки.......има многууууу ваки приказни.....али не ми текнува некоја у моментов

Лежиш искривен, небалансиран на мекиот душек… ногата твоја е заробена во праги бели, устата ти е испукана од отровите и дрогата, заробена ти е раката од иглата низ која тече вештачка храна. Очаен си друшкане, само што ти се случи најголемата физичка повреда, далеку си од дома, далеку си од земјата родна, тука немаш никого освен една потполно непозната асистентка која те посетува одвреме-навреме во оваа дупка, во оваа просторија каде што почнуваат и завршуваат со мисија многу души, дупка каде што несвесните духови го бараат своето тело, незнаејќи го ангелот кој треба да им го покаже патот. Не го знаеш патот ниту ти, ниту пак некој околу тебе, само чекаш, и чекаш некој да те одведе, чекаш на пустата станица каде што го нема возот веќе две илјади години, со него замина Тој, со него замина семоќниот и те остави тебе да чекаш на неговото второ враќање. Почнуваат да ти течат солзи, на таа станица под големиот часовник беше распнат Тој на крстот дрвен, истиот Тој распнатиот во твојата болничка соба, нарезбан на ореово дрво – таква резба како што правеа големите мајстори од Македонија. Седиш спроти него на станицата пуста, тој распнат а ти слободен оставен да чекаш цела вечност за да се врати Тој, гледаш во далечината и се гледаш себе, се гледаш распнат на креветот со една крената нога, со фластер на аркадата и игли на рацете, врзан на креветот со ремени како што него го врзаа со клинци на рацете и нозете. Плачеш во таа илузија, и пцуеш по името негово, го проколнуваш зашто те остави да го чекаш да се врати…

И додека ти си сам со станицата, на твојот грб чувствуваш топла рака како те стиска за рамето, говор на тело што вика: „Мора да издржиш“, се вртиш и не гледаш никој, нема, станицата е празна. Можеби тој стисок беше од Него, распнатиот на крстот, Тој е тука – ти поминува мислата, ти поминува надеж дека си моќен, тека Тој е семоќен и ќе ти помогне, иако не го гледаш кога очите ти се отворени, но тој е тука кога ти ќе ги затвориш очите.

Мислиш дека си сам, сам си! Нема никој. И штотуку ти помина таа мисла од западното вратуле излезе станичарот со ѕрцала големи и мустаки несредени, го гледаш како доаѓа и те повикува:

-Наваму- со неговата рака те упати кон неговата врата

- Зошто? – го прашуваш уплакано.

- Повели, тука се раскажуваат сите приказни, тука се одговараат сите прашања, оваа станица е станица на знаењето.

Одиш по патот кој ти го покажаа станичарот, влегуваш низ вратата, седнуваш на фотељата во удобната собичка, наместена е како што ги местат психијатриските ординации.

„Здраво Марко, јас сум станичарот Иван, веќе долго време сум на оваа станица“

Благопријатно се претстави станичарот, го засука мустакот и го запали дрвеното луле.

„Зашто сум тука, од кај јас тука, не ми е јасно, јас бев во болницата и само што ме оперираа и одеднаш се најдов тука.. - го прашуваш и со чудење чекаш одговор.

- Момче, многу брзо сакаш да ја дознаеш причината зашто си тука, едноставно тука си, и ќе си раскажуваме приказни, знаеш… Ова е место каде што се раскажуваат приказни.

Ауууу ники мислиш ја ако дојдам ке дојдам сама хахахахахахаха.... Којзнае шо ме очекува... хахаха... Ја викам Весна со мене хахахаха...

Леле никле и оваа да не ти ја раскажуваше дедоти ? хахаха

леле никле дедоти само за режисер на хорор филмови е

Duci GEGE напиша:леле никле дедоти само за режисер на хорор филмови е

крилин!!!!хахахахахаахаха

Никле брат дедо ти да не го режираше Џејсон

Напомена:
Пишувајте нешто што е поврзано со мистичните работи доколку пишувате и натаму вакви постови кои излегуваат надовр од темата ќе бидам приморан да ги избришам истите значи ако знаате некоја мистична приказна поволете во овој дел ако не имате други теми ... па разговарајте

Nikle напиша:Напомена:
Пишувајте нешто што е поврзано со мистичните работи доколку пишувате и натаму вакви постови кои излегуваат надовр од темата ќе бидам приморан да ги избришам истите значи ако знаате некоја мистична приказна поволете во овој дел ако не имате други теми ... па разговарајте

аааааааа сеа се закани...станува опасно!!!

Еј ќе тркнам до библиотека сеа деновиве па кога ќе ви се распишам и ја за една книга што ја имам од поодамна прочитано ќе се усерете... Живео Nikle the adminot хаха...
P.S. Мислам дека ни Хичков вакво нешто неможе да режира како Никле шо може да напише

хахаххаххха приказниве сеееееее....посереш.хахаххаххаха

сум читал миљон верзии на втората прица као у еписоди се овој излегол со неа некој у такси ја возел типката и со уше има таму.

има разно разни....знам ми имаат кажувано за некоја крвава невеста па шо ти знам има мн....па за самовили абе не сумм можела да спијам ,жената шо ми ја кажуваше приказнава жива е уше( само нз дали лаже или не):
женава е растена у село....и дека тоаш нмало сијалици наве4ер морале да идат до 4ешмата...шо била на 5-10 мин од куќата.....нз зашо морале да отидат у 1 саат по полноќ да пунат вода....и коа стигнале таму околу 4ешмата играле самовили ама коа го виделе нив сите се разбегале !наводно имале долги зрни коси и биле обле4ени у бели спава4и и овие се сиплашиле ама морале да идат да пунат вода ,отишле до 4ешмата и ги остаиле стомните и дур ја полнеле првата слушнале хистери4ен врисок и нешо им ги скршило стомните и они мислеле дека се самовилите.....женава не се сеќава на другото пошо се онесвестила и после се разбудила дома у кревет а нз како стигнале дома (валда пешки а носел татко и)....не ми е страшна ама ајј...